فخر فروشی و...

آغازش نطفه ای است و پایانش مُرداری بد بو

نه میتواند خودش را روزی دهد و نه مرگ را از خویش دور سازد

حضرت علی(ع)

نهج البلاغه،حکمت 454

تعبیر خودم:آدمی که اولش یه نطفه ی بی ارزش و پست بوده و البته نجس

توی طول زندگیش هم غذایی که میخورده بعد واسه دفعش همون غذا تبدیل به چیزی بد بو و نفرت انگیز میشه

و وقتی هم میمیره یه مٌردار بد بو و مشمئز کننده میشه

بی جا میکنه که گناه کنه،بی جا میکنه که در برابر خدای عزوجل بخواد نافرمانی بکنه

در برابر خدایی که پیشش عددی حساب نمیشه بخواد سرگشی کنه

آدمی که هیچ چیزی از خودش نداره و حتی بودنش هم مدیون لطف و رحمت خداست

پس چجور میشه که با این همه پستی و حقیری بخواد چنین کارایی بکنه

بخواد اشک حضرت صاحب الامر رو در بیاره،به خاطر کاراش

پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده

رو میکنم به خدا به خاطر لطف و محبت و عشقی که باید به اون داشته باشم

فأین تذهبُ